*** Ol şair könlümün ilham pərisi, Qələmim eşqinlə yazıb yaratsın. Min tərif söyləyib qara gözünə, Adını yerlərdən göyə ucaltsın. Şeirimdə sən ol qəzəlimdə sən, Əvvəlimdə sən ol, əzəlimdə sən. Sən əgər yolumu gözlə söyləsən, Ürəyim sevdanı min il yaşatsın. Səni heca-heca şeirə düzüm, Yoluna

EY VƏTƏN! Yol tapmıram gəlmək üçün qoynuna, Yolların da məndən küsüb, ey Vətən! Bir zamanlar dayanardın şah kimi, Qulların da məndən küsüb, ey Vətən! Qəlbim yanar, ruhum sənsiz yalqızlar, Gözlər ağlar, nalə çəkib, dil sızlar. Daha dərmir çiçəkləri gül qızlar, Güllərin də məndən küsüb, ey Vətən!

EY İNSAN Əzəldən yaratmış səni yaradan, Uca dayan, yaranmışdan her zaman. Yetişməsin sənin pùr kamalına, Başı qarlı daģlar, yaşıl meşələr. Sev səni sevəni, ey bòyùk insan! Sevgini gòvhərə dəyişmə ,insan! Heç vaxt alçalaraq òlmə, ey insan! O insan adını itirmə, insan! Dùnya malı bu dùnyada

Ufacıq-ufacıq Xəyalımla ömrü verdim Yelə, ufacıq-ufacıq. Sinəm torpaq, qəlbim kərdim, Ələ ufacıq-ufacıq. Güman yüzdü, yol birdimi, Umud gedəsi yerdimi? Balan kimi al dərdimi Bələ ufacıq-ufacıq. Atımnan endirdin məni, Nə dinib-dindirdin məni. Od olub döndərdin məni, Külə, ufacıq-ufacıq. Adına

Yaz ey Vətənimin şair övladı, Qələmin qılıncdan kəskindir sənin. Girov Qarabagın, işğal Laçının Şeirə tökulmuş səsindir sənin. Hər misran həsrətdir,qəmdir dilinə, Hec zərər gəlməsin şair könlünə. Gedə bilməsən də bu gün elinə Şeirin Laçına izindir sənin. Kas ki, yazilmaya dərd qələminə Ayrılıq

Sədaqət DİLQƏM (1977) Sədaqət Dilqəm qızı Mir­­zə­yeva (Abbasova) 1977-ci il iyul ayının 1-də qədim və ulu Borçalı ma­ha­lının əs­ra­rən­giz Baş­­keçid elin­də - indiki Dma­nisi ra­yo­nu­nun dağlar qoy­nunda yer­ləşən Səfərli kən­dində zi­yalı ailəsində anadan olub. Atasının adı və soy adı rəsmi

Gəl başını çiynimə qoy, Gül ətrinə bələ məni. Sözlərimi şirin edim, Qat qaymağa, bala məni.

Eşq, məhəbbət İlahi fitrətidir.Uca Yaradan hələ çox-çox əvvəl, insan oğlunu yaratmamışdan Yer kürəsini yaratdı.Elə Yerin yaranması da İlahi eşqdən, İlahi məhəbbətdən oldu.Sonradan İnsan oğlunu yaradarkən, xəmirini yoğurarkən cövhərini eşqdən, məhəbbətdən yoğurdu.İnsana sevmək bəxş etdi İlahi.İnsan

Əlixan Yəhyaoğlu (Məmmədov) 1951-ci il martın 10-da qədim Borçalı mahalında - indiki Gürcüstanın Bolnisi rayonunun Dəllər kəndində doğulub. (Borçalıda Dəllər adında bir neçə kənd vardır. Xalq onları bir-birindən fərqləndirmək üçün Bolnisi rayonundakı Dəllər kəndinə - Aran Dəl­ləri, Başkeçid (indiki

Mən sənin yanındayam... Ay başımın bəlası, Mən sənin yanındayam... Gülər üzünə baxıb, Yenə sənlə dalmışam Şirin xəyallardayam, Mən sənin yanındayam! Bağışla... Bağışla, bilməmişəm, Mən özüm də bilmədən Qəlbinin içindəki Közləri qoparmışam... Həsrətli bir nəğmənin Ən gözəl sözlərini Ruhuna

Əsgər balam (Əsgəri xidmətdə olan oğlum Araza) Uşaqlıq çağının zamanı bitdi, Əsgəri xidmətin vaxtı yetişdi. Könlündən Vətəni qorumaq keçdi, Get sənə yaxşı yol, ay əsgər balam, Vətəni qoru gəl, ay əsgər balam. Nigaran qalma sən ata-anadan, Get görüş əminlə, Ramin dayınnan, Ağbirçək nənəndən,

Şair İladi Ömər oğlu Orucov 1948-ci ildə Ulu Borçalıda, Başkeçid rayonunun Qızılkilsə (Dəmirçi Həsənli) kəndində anadan olmuşdur. O, 1966-ci ildə Qızılkilsə kənd orta məktəbini bitirmiş və Gəncə Kənd Təsərrüfatı İnstitutuna daxil olmuşdur. 1971-ci ildə təhsilini başa vurub Borçalıya

MÜSABİQƏ ÜÇÜN: Əməd kişi arıçı Əhməd olmamışdan qabaq Şofer Əhməd idi;kolxozun QAZ-53-nü sürürdü. Hadisələr başlayanda sahədən ot daşıyırdı.Qonşu kəndin erməniləri yolu kəsib maşını ot qarı- şıq yandirdilar.Əhməd kişi canını götürüb güclə qaçdı.Səhərisi ermenilər kəndə basqın etdilər. Kənd əhlindən

Quyubulaq Dostlarla görüşüb gəldik yanına, Bizi cəlb edədin öz oylağına. Uzaq yol qət etdim mən sorağına, Görüşünə gəldik gen quyubulaq.

ARİF MUSTAFAZADƏ (1940) Arif Abdulla oğlu Mustafazadə 1940-cı ildə Qarayazıda ana­dan olmuş, 1963-cü ildə Azərbay­can Dövlət Univer­site­tinin jur­nalistika fakültəsini bitir­mişdir. İlk şeiri 1958-ci ildə yerli mət­bu­at­da dərc olunmuşdur. Sonralar o, «Gür­cüstan», «Ədə­biyyat və incəsənət»,

Müsabiqə üçün Qədim Tiflisin sirri Bu qədim Ttiflisin qədimliyində, Bü qədim Tiflisin qədəmliyində, Bir tanış iz vardır, Babam izidir. Bu qədim Tiflisin qoca yaşında, Bu qədim Tiflisin öz yaddaşında, Bir doğma söz vardır, Babam sözüdür. Bu qədim Tiflisin öz nəğməsində, Bu qədim Tiflisin

Şöhrətim, şanın Azərbaycanım Ey Koroğlu nəsli Azərbaycanım, Sən doğulmusan günəş alovundan. Çıxmısan neçə ağır tufandan, Şanım, şöhrətim Azərbaycamın. Ermənilər hara, sən hara, Ağlamaq yaraşır Hayqanuşa. Adın səhv salıb bütün cahana, Şanım, şöhrətim Azərbaycamın. Sənki polad kimi möhkəmsan,

QƏLPƏLƏR Mənə yadigardı Əfqanstandan, Bədənimdə gətirdiyim qəlpələr. Etibarlı dost tək tərk etmir məni, Gəncliyimdə götürdüyüm qəlpələr.

Hənifə Şəbnəm (Həhifə Şamxəlil qızı Orucova) - 1957-ci ildə qədim Borcalı mahalının Başkeçid (indiki Gürcüstanın Dmanisi) rayonundakı Qızıl Kilsə kəndində anadan olub. Orta təhsillidir, 3 övlad anasıdır. "Şəbnəm" təxəllüsü ilə yazdığı şeirləri bir necə qəzet, jurnal və kitabarda, o cümlədən,

İradə Kövrək (Sarıyeva) Aşıq, vurma sarı simə, Yaram dərindən simləyib. Bilirsen ki, meylim sazda Teller derdimə himləyib. Yorulmuşam yollar kimi, Qırılmışam qollar kimi, Hürkəyəm sonalar kimi Hicran könlümü şumlayıb. Aşıq, dərdim dərdə bənddi, Dərd sinəmdə sinəbənddi. Gözlərim bir himə bənddi