Ana Gecələri yatmayaraq analar, Hər əzaba qatlaşıbdır həyatda. Doğru söyləmişlər bizim babalar, Cənnət anaların ayağı altda. İndi dərk edirəm mən yavaş-yavaş, Analar müqəddəs olur dünyada. Ananın önündə əyilən hər baş, Ən yüksək zirvəyə çatır dünyada. Ana əziyyəti, ana zəhməti, Nə ölçü, nə də

Rövşən Gəncəli (Yusifov Rövşən Məmməd oğlu) 05 iyun 1956-cı ildə qədim Borçalı mahalında - indiki Gürcüstan Respublikasının Marneuli rayonundakı Təzəkənd kəndində anadan olub. 1973-cü ildə Təzəkənd orta məktəbini bitirib. 14.11 1974-cü ildən 18.11.1976–cı ilə qədər həribi xidmətdə olub. 1978–ci

Dünya Dərd böyükdü bölmək olmur, Heç ölənlə ölmək olmur. Son gününü bilmək olmur, Kim doymuşdur səndən dunya. Çox şahları yola saldın, Əzizlərimi bir - bir aldın. Dar günümdə harda qaldın, Nə baxirsan gendən dünya. Yığdığını kim apara , Ov edəni etmə qurban. Bitməyibdi əhdi peyman, Dözümümü alma

Borçalım mənim Vətəndir can verib məni yaşadan. Nurlu şöləsiylə könüllər açan. Laləsi -nərgizi min ətir saçan. Çiçəklər bitirən borçalim mənim. Ad salib dünyaya şan -şöhrətiylə. Üz tutub tanriya haqq -hörmətiylə. Əbədi pay verib məhəbbətiylə. Nəsillər gətirən borçalim mənim. Axtardim dünyani

Cəfərova Qalibə Cəfər qızı Qax rayonu İlisu kəndində anadan olmuşdur. 2012-ci ildən Stomotologiya üzrə avrasiya Universitetində təhsil alır. 2013-2015-ci illər arasında Bakı Slavyan Universitetinin yaradıcılıq fakültəsini bitirmişdir. 2014-cü ildən Yurd jurnalının müxbiridi. Bakı şəhərində yaşayır.

Həsrət nədir bilməz idim, Sənsiz öyrəndim, öyrəndim, Dərd tarlasına toxumu Səpdim öyrəndim, öyrəndim...

Elimin yurdumun igid canları, Əziz Vətənimin qəhrəmanları. Əlimdə Qarabağ həsrətli qələm, Nə yazım könlümə təsəlli edəm. Dünyaya göstərdiz yurdçün ölməyi Yox-yox!! Səhadətin donun geyməyi Ölümsüz adını qazananlarım Vətən göylərinə iz olanlarım Canını xalqına pay edənlərim Can Azərbaycanma

Nə baxırsan dərdli-dərdli Yolum uzaq qəm-kədərli Keçdim Tunadan qəhərli Dedilər yas tutub ellər Hanı, hanı Turan ellər?! Nerdə qaldı şirin dillər?!. Sordum səni bəylər bəyim Atillamı, həm Metemi Tarix alıb hər gələni Qoynunda bax qeyibmi etdi Turan ellər nerə getdi Şirin

Yaman gileyliyəm Qoca dünyadan Bəzən insaflıdır, bəzən insafsız, Yaman gileyliyəm qoca dünyadan. İncidib xar edir o bizi hədsiz, Yaman gileyliyəm qoca dünyadan. Nə yaşa baxmaz o,nə dəki başa , həyatı çalışar tez vura başa, Bəzən bizi çırpar qayaya, daşa, Yaman gileyliyəm qoca dünyadan.

Qadınlar siqaret çəkməz! Qadın dərd çəkər, həsrət çəkər Nə o işdən əl çəkər, nə iş ondan əl çəkər Daim qəlbi nigaran, daim gözü yol çəkər Qadın şamdır, gizlində asta-asta əriyər İşıqlanar ömürlər Bəzən sönər o vaxtsız, bəzən neçə il çəkər! Qadın bitməyən kitab Verilməyən dəyərdir Bəs necə gətirir

BİRCƏ GÜNLÜK MƏNİM OL Bu seiri Xanim anaya hesr edirem. Oxsasin sacimi isti ellerin, Bas qoyum dizine xatirelerin. Qapisi baglanar qemin,qeherin, Ana,birce gunluk anam ol menim. Yene hesret sehi yanaga hopdu, Omrumun hem solu,hem sagi qopdu. Kohne yaralarin qaysagi qopdu, Ana ,birce gunluk anam

BU PAYIZ Qaçıb təbiətin isti yuxusu, Diksinir yarpağın ölüm qorxusu Hopub üst-başına kədər qoxusu Məni bu payızdan otür,ilahi. Yetmir bu ümidin sözü həsrətə. Buludlar yol alıb üzü həsrətə, Bir əlçim çarə et özün həsrətə, Məni bu payızdan ötür,ilahi. Bu kövrək qəlbimin soruş halını. Qopar

Yemək bişirərkən zümzümədən doğulan bir şeir... Əllərini kəmər eylə belimə, Qurban olum sənin şirin dilinə. Bülbül qonsun çiçək açmış gülümə, Yasanmamış eşqi yaşat, əzizim. Qayçıla həsrəti, qaşıla yolu, Dolansın boynuma vusalın qolu. Biçilsin bəxtime xoşbəxtlik donu, Yasanmamış eşqi yaşat,

/Bütün əsgər analarına ithaf edirəm. Mən fəxr edirəm ki, əsgər anasıyam./ Bu gün yola saldım hərbi xidmətə Vətən torpağını qorumaq üçün. Başını uca tut,deyirəm sənə Şərəfli,müqəddəs,əsgər anası! Neçə gün darıxar,yemək də yeməz. Gözləri yol çəkər,istər-istəməz. Dərd yığar qəlbinə,bir kəlmə deməz.

/Dövlət Sərhəd Qoşunlarında xidmət edən oğluma həsr edirəm./ Gözlərəm telefon zəngini hər an, Danışım səninlə,ay əsgər balam. Sən bir igidsən ki,Vətənə gərək. Səninlə öyünür,ucalır anan. Məktəbli formanı sevirdin necə, Məktəbi bitirdin,axı nə tezcə? Tələbə adını qazanan günü Sevincdən

Üzündə Peyğember nuru olan, bütün daxili gözəllikləri özündə cəmləşdirən, "SPERO" hospitalın Sığorta şöbəsinin rəhbəri, insani keyfiyyətlərə malik olan hekim Natavan xanım Babayevaya həsr edirəm. *** Xəyalım gümana sarılır tez -tez, Canım ağrıları bir hökümədir. Mənim də canımın ağrısı artıb,

ZƏHMƏTLƏ BAĞ SALIB BAĞBAN OLMUŞAM, KİMSƏNİN BAĞINDAN GÜLÜ DƏRMƏDİM. HALAL ZƏHMƏTİMLƏ GƏZİB DOLANDIM, ƏL AÇIB KİMSƏDƏN VAR İSTƏMƏDİM... QİSMƏTİM ÜZÜMƏ GÜLMƏDİ MƏNİM, TALEİM ÖMRÜMƏ KƏSİLDİ QƏNİM... NƏ BƏDBƏXT OLMADIM NƏ DƏ Kİ,XOŞBƏXT, GƏNCLİYİ HAVAYA SOVURDU QİSMƏT... ÖMRÜN SON BAHARI, GƏLDİ

Dürdanə Zahidqızı 10.12.1963-cü ildə Ucar rayonu Qazıqumlaq kəndində dünyaya gəlib.İbtidai sinif müəlliməsi olan Dürdanə xanım öz həyatını peşəsinə, yetişdirdiyi şagirdlərinin mənəvi dünyasının zənginləşməsinə həsr etmişdir.Gümüş təxəllüsü ilə yazdığı şeirlər şagirdləri tərəfindən sevgiylə oxunur.

Bağışla Vətən Şəhidinin ruhu hələ nigaran, Qazilərin yaşamadı firavan, Bizik dildə əsgər olan, söz qovan, Arzulara çatanmırıq, bağışla! Vətən, səndən utanmırıq, bağışla! Tapdandı millətin namusu,arı, Əsir düşdü qız-gəlin, qoca, qarı, Ayaqlanıb gedənmirik yolları, Biz sənə üz tutanmırıq, bağışla!

Ölkəmizin dilbər guşələrindən biri olan Daşkəsən rayonunda yaşayıb, yaradan, şair qəlbiylə geoloq peşəsinə illərini sərf edən, geologiyanın sirrlərinə yiyələnən, şeirə, poeziyaya bağlı bir ziyalı insan, Fərhad Alıyev Qoşqarlıdan söz açmaq istərdim. Fərhad Alıyev Daşkəsənin tanınmış geoloqlarından