Daim Vətəni və xalqını düşünüb parlaq gələcək naminə fədakarlıqla çalışan insanlar aşıb- daşan yurd sevgisini xeyirxah əməlləri ilə başqalarına da ötürür. Arzu və istəklərin ardınca getdiyi dolanbac yollardakı çətinliklər qarşısını kəssə də geri çəkilmir, çünki xoş amallı insanlar sınaqlardan üzüag

ALLAH RƏHMƏT ELƏSİN... HACISƏYYAD İSMAYIL OĞLU ƏLİYEV polis-işçisi, mayor (1930-1995) Hacısəyyad İsmayıl oğlu Əliyev - 1930-cu ildə qədim Borçalı mahalının - Lüksemburq (indiki Gürcüstan Respublikasının Bol-nisi) rayonundakı Darvaz kəndində qulluqçu ailəsində anadan olumuşdur. O, 1947-ci ildə

Akademik Mədəd Çobanovun əziz xatirəsinə Ulu Borçalıda dünyaya gəldi, Anamız vətəni nura boyadı. Mədəd Çobanovun sözü düşəndə, Hörmətlə çəkildi onun soyadı. Elmin zirvəsində yeri görünür, Bəsirət gözüylə görən alimin. Alimlər içində söz meydanında, Sinəsin qabağa verən alimin. Ədəb-ərikanı bir

YUBİLEYİNİZ MÜBARƏK, ƏZƏZ və HÖRMƏTLİ EMİN ELSEVƏR!.. Fevralın 13-də Gürcüstanda yaşayıb-yaradan dəyərli ziyalımız, çox hörmətli el ağsaqqalımız, uzun illər Tiflis radiosunun Azərbaycan şöbəsinə rəhbərlik etmiş təcrübəli qələm sahibi, respublika mətbuatında imzasına tez-tez rast gəldiyimiz

Emin Mahmudovun yaxınlaşan yubileyini mənə xatırladanda istər-istəməz xatirələr baş qaldırdı; o xatirələr ki, səni keçmişə aparır, sənin yol ayrıcında olduğun dönəmləri xatırladır. Xatirələrin çox qəribə xüsusiyyəti var; elə ki, hər hansı bir şəxsiyyəti, hadisə, həyatının bir anı yadına düşdü, bir

Tanıdığım, özü də yaxşı tanıdığım adamlar haqqında çətin danışıram. Və bu zaman belə bir düsturla istər-istəməz razılaşmalı oluram. Hər hansı bir subyekt haqqında daha çox məlumata malik olmaq, informasiya bolluğu, nə qədər paradoksal görünsə də, informasiyasızlığa, məlumatsızlığa bərabərdir.

Adi, zəhmətkeş, sadə bir ziyalı ailədə göz açdı. Böyüdükcə o zəhmətkeş ab-havadan içinə çəkdi, uddu, onunla pərvəriş tapdı. Günlər, aylar, illər keçdikcə içinə toxum kimi düşmüş o zəhmət adlı damla onunla bir yerdə böyüdü, cilalandı, itiləndi və konkret, möhkəm bir formaya, həyatının başlıca

MÜŞFİQİM Ulu Borçalının ziyalı oğlu Müşviq Borçalıya. ​ Qartallar yuvası, ərlər oylağı,​ Qarlı Başkeçiddən yazan Müşviqim.​ Sənin əməyini unutmaz dağlar,​ Hər zaman yaxşılıq qazan, Müşviqim.​ Yaxşı insanların qədrini bildin, ​ El ilə ağladin, el ilə güldün,​ Dünyaya yaxşılıq etməyə gəldin,​ Pisi

Adınla fəxr edir bütün el-oba, Müşfiq Mədəd oğlu, sən yüz il yaşa. Elin dayağısan, arxasan xalqa, Qayğısız, kədərsiz ömrü vur başa Müşfiq Mədəd oğlu, sən yüz il yaşa!

MÜŞFİQ BORCALI - 45 ---- Borçalının ziyalı oğlu, tədqiqatçı yazar, publisist, "Ziya", “Şərqin səsi” və “Elm və Təhsil” qəzetlərinin Baş redaktoru, “Borçalı” Nəşryyat-Poliqrafiya Müəssisəsinin Baş direktoru Müşfiq Mədəd oğlu Çobanlıya Borçalı yurdunun ərən oğludur, Qazanıb hamıdan halalı,

Bu şeiri bizim gözəl alimimiz Borçalı elinin, nəinki, Borçalı elinin, bütün Azərbaycanın, Türk dünyasının alim oğlu Müşfiq Borçalıya. Doğma ellərinə uzanır əlin, Çiçək-çiçək açan sözdür əməlin, Adınla öyünür Mədəd müəllim, Elin dayağısan Müşfiq Borçalı. Arzuya bələnmiş işıq yolusan, Vətənin

YADDAN ÇIXMAZ XATİRƏ Yaxşı yadımdadır 1987-ci ilin aprel ayının 27-də BDU-nun "Azərbaycan dili və ədəbiyyatı" fakültəsindən tələbə şair Yavər Həsən və mən, APİ-nin filologiya fakültəsinin şair tələbəsi Əlizamin Gürcüstan Respublikasının paytaxtı Tiflis şəhərində keçiriləcək Qafqaz tələbə şairlərin

Axşam üstü idi. Burula-burula uzanan yol ilə hərbi hissəmizdən bir az aralıda, Soyuqbulaq dağının başında yerləşən «poliqona» qalxırdım. Düşünə-düşünə addımlayır, dağı arana aparırdım, aranı dağa… Birdən UAZ-69 maşınının yanımda saxlaması ilə qapının açılması bir oldu: -Yuxarı qalxırsan, yoldaş

QOPUZ QUNDAĞINDAN QOPAN BİR HARAY “Çağdaş Borçalı ədəbi məktəbi” kitabının müəllifi, gənc alim Müşfiq Çobanlıya sayğılarımı sunuram. Hər səni ananda el düşür yada, Döndərir Borçalım kamana məni, Varlığım kabab tək bürünür oda, Ağladır, sızladır zamana məni. Sən hələ cavansan, eh, nə yaşın var,

Müşfiq Borçalının doğum gününə Bir təbrik yazmışam sənin adına, Ad günün mübarək dəyərli insan. Arada bu sətri sal bir yadına, Ad günün mübarək dəyərli insan. Neçə bahar gördün, neçə qış gördün, Qəlbində çağlayan sel, yağış gördün, Gözəl övlad oldun, hey alqış gördün, Ad günün mübarək dəyərli

Qarışıq dövrdə, çətin zamanda, Bir oğul doğuldu Darvaz elində. Bu millət qalanda ahda-amanda, Bir ana sevindi dua dilində. Xalq mədəd diləyir o vaxt Allahdan, Şeytandan, iblisdən xilas arayır. Köməyə yetişsin Ulu Yaradan, Hamıya köməyə bir O yarayır. Uşağın adını Mədəd qoydular, Dedilər: “Arzumuz

Nyu-York Elmlər Akademiyasının akademiki, filologiya elmləri doktoru, professor Mədəd Çobanovun əziz xatirəsinə Ulu Borçalıdan İlham alıbdı, Gənclikdən təhsilə meyil salıbdı. Elmin zirvəsinə tez ucalıbdı, Göstərib hünəri Mədəd Çobanov. Candan artıq sevib Ana dilini, Vətən torpağını,oba-elini.

MƏNİM ƏZİZ və SEVİMLİ QARDAŞIM, TANINMIŞ və ZƏHMƏTKEŞ İŞ ADAMI, BACARIQLI və TƏCRÜBƏLİ TƏŞKİLATÇI, DÜRÜST və DƏYƏRLİ DOST, SEVİMLİ və İSTİQANLI ELOĞLU, QƏDİRBİLƏN və LƏYAQƏTLİ ÖVLAD, QAYĞIKEŞ və MƏSULİYYƏTLİ AİLƏ BAŞÇISI, VƏTƏNPƏRVƏR, YURDSEVƏR, və XEYİRXAH İNSAN, SƏMİMİ VƏ MEHRİBAN HƏMKAR,

Salidə ŞƏMMƏDQIZI (ŞƏRİFOVA) Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Abdulla kişi yolun kənarındakı nəhəng, sal boz daşın yanında dayanaraq nəfəsini dərdi, sonra isə fikirli-fikirli ətrafı süzdü. Lap əldən düşdüyündən daşın üzərində əyləşdi. Cibindən tütün qabını çıxardıb əvvəl içindəki tütünə

Borçalı yurdu ustad sənətkarlar, aşıq Əmrahı, aşıq Hüseyn Saraçlını, aşıq Kamandarı itirəndə nə qədər heyifslənmişdiksə, yalnız təsəllimiz ustad aşıq Nürəddin Qasımlı idi. Nə yazıqlar olsun ki, Borçalımız ustad aşıq Nürəddini saxlaya ilmədi. O ömrünün 71 yaşında haqq dərgahına qovuşdu, sənətin ən