Husam Camal DABBAĞOĞLU (1964)

Husam Camal Dabbağ oğlu -
1964-ci ildə İraqda - Kerkükde doğulub.
1987-ci ilde Tekniki İnstitutu bitirib.
İndi İraqda Kuzey qaz şirketinde işləyir.
1980-ci ilde ilk defe şeir yazıb.
İlk şeiri “Veten” qazetesinde çikıb.
İki kitabı çap olunub: Biri İraqda, digeri Azərbaycanda.
Daha bir kitabı "Borçalı" neşriyyatında çapa hazırlanır. Kərkükün gözəl və sevimli şair-yazarlarındandır. Onun Vətənə, yurda bağlı şeirləri incə, zərif, duyğuludur: “Könüldan könüla” adlı kitabında toplanan şeirlər şairin həyat, zaman, tənhalıq, ayırlıq və ən başlıcası sevgi haqqında düşüncələrdir. Bu yazılarda nə qədər şikayət əzab və iztirab olsa da,sabaha ümid dolu bir inam, bir işıq var. Mənə elə gəlir ki,duyğulu adamların xoşbəxtliti bir anlıq olur. O xoşbəxtliyin özündə belə əzabı yaşamaq, səssiz harayları eşitmək o xoşbəxtliyi itirmək qorxusu, güclü olmaq üçün birləşmək və yenə də çətin yola üzü dərdə getmək istəyi var. Budur, Allahın şair ruhlu insanlara ən böyük mükafatı. Bizə elə gəlir ki, "qayıdan durnalar da "Vətən, Vətən" deyə göylərdə bir haray salırlar.

Biz de Husam Camal Dabbağ oğluna
yeni-yeni yaradıcılıq uğurları arzulayır
ve onun bir neçe şeirini aşağıda
deyerli oxucularımıza teqdim edirik.

ZiM.Az


GÖNÜL

Örtme bu aşk kapısını
Belki size girer gönül.
Yanıklı hazin sesini
Duydukca hep yanar gönül.

Coşkun akan pınarlardan
Yayalardan, bayanlardan
İnce esen rüzgarlardan
Her gün seni sorar gönül.

Senden mektub gelmeyince
Yeni habar almayınca
Sen yanımda olmayınca
Nasıl tutsun karar gönül.

Konçalardan, çiçeklerden,
Şekel, bal, peteklerden
İnan seni meleklerden
Daha fazla seven gönül.

İcıl, icil hasret çeken,
Alev-alev yanar ciger,
Görümesen bir gün eger
Bin bir yeri arar gönül.


KUMRAL SAÇLARINI

Gözüm kameşer, hüsnim gülerken,
Ayağım yeri totmez sana vararken.
Kız sendeki bu al dudağı dürarken
Kançe neden, lale neden gül neden.

Nefesinen ince yeli serinder
Sana olan aşkım böyle derinder.
Konoşduğen sözler öyle sirender
Şeker neden, petek neden, bal neden.

Men yüzün seveç güneş doğar,
Sen olmadan beni nekirek boğar.
Dudeğnen öyle bir kokuse ver
Anber nedir, darçın nedir, hil nedir.

Kumral saçlarına takdem çelekler
Hüsnen bu çəməni vermis ahankler.
İnan ki, gözidi sena hep ekler
Yeşil neden pembe neden, al neden.


YEŞİL GÖZLÜ KERKÜK KIZI

Gözüm yolda selesen, yar
Bu yüreyim bulmaz karar
Benim de bir sevgilim var,
Yeşil gözlü Kerkük kızı.

Yollarımda çırağım ol,
Gül bahçamda yaprağım ol,
Susuz yerde bulağım ol,
Yeşil gözlü Kerkük kızı.

Dudağların şirin konça
Ömür sensiz geçer heçe
Hayalımla gündüz-gece
Yeşil gözlü Kerkük kızı.

Ey güzelim, ey melegim,
Sen gözlerim, sen çiçeyim,
Allahımdan tüm dilegim.
Yeşil gözlü Kerkük kızı.

Sensiz olan gönül heste,
Kalmışam ben son nefeste.
Ağzımdan güzel beste
Yeşil gözlü Kerkük kızı.

Gel güzelim, derdi unut,
Akan yaşım gözden kurut.
Bu dünyamda sensen umut,
Yeşil gözlü Kerkük kızı.

Sen gülenden güller açar,
Meh yüzünden şevkler saçar.
Derdim olub naçar-naçar,
Yeşil gözlü Kevkük kızı.

Sana derdim çiçek bagdan
Koklamadım al dudağdan
Seni sevdim çocuk çağdan
Yeşil gözlü Kevkük kızı.

Aşkım beni besbet eler
Dağlardakı Ferhad eler.
Ne öldürür, ne şad eler.
Yeşil gözlü Kevkük kızı.

Gözün yeşil, saçın sarı,
Sen ömrümün ilk baharı
Çile verme, saç ağarı
Yeşil gözlü Kevkük kızı.

Sen fikrimi başdan alan,
Beni çölden-çöle salan.
Sensiz kalır sevda yalan
Yeşil gözlü Kevkük kızı.


Vurğunum sana

Yıllardır bu askım gönlümde coşar,
Sonumda ne yazık ellerin oldum,
Senin için ne ölü ne yaşar,
Sonumda ne yazık ellerin oldum.

Aşkına düşem kırğınım kırğın,
Ben sana hep candan, gönülden vurğun,
Hayalım olmarsa olurum çığın,
Sonumda ne yazık ellerin oldum.

Senin için bin bir hayaller kurdum,
Hep kendimden değil, kuşlardan sordum.
Aşkın dergahında ben seni buldum,
Sonumda ne yazık ellerin oldum,

Senin tek gelişin bana anarım,
Onu hatırlayıb, içden yanarım,
Gönül ümüdüsün öyle sanarım,
Sonumda ne yazık ellerin oldum,


Gözlerimden uzakdasen

İçim yanar yana-yana,
Başım dönər bir dumana,
Gel cara bul noldu sana,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Sen gönlümde acıdan yara,
Sensiz gedim bilmem hara?
Gel derdime eyle çara,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Aşkın gönlüm nar eyledi,
Bu dünyamı dar eyledi,
Gözlerim zar eyledi,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Aramızda vardı dağlar,
Kara başım oldu ağlar,
Bu gözlerim seni ağlar,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Her içimin başı nedsen,
Gözlerimin yaşında sen,
Her zaman sen karşımdasen,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Gülle kimin sen akı beni,
Seker ballı ptaki beni,
Koyma kalım hep teki beni,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.


Hasip hala

Senin aşkın cananım gönlü perişan etdi,
Öldürücü bakışın hayatım nişan etdi,
Gözm vermezmi gözüne ömrüm düşdü hicrana,
Uzaklığın ataş iki gözm qan etdi.
Görmezmi bu halimi neler neler çekerem,
Derdini çeke çeke gencliyim viran etdi,
Qırıb kanadlarımı yaktı beni kafesde,
Zavallı bülbül gibi rahatsız candan etdi.
Konuşdum yar askını şölde olan kuşlara,
Söylediler budu sevda halima feqan etdi,
Vence sevda beledir canı canana vermek,
Yar beni anlamadan aşkımı isyan etdi.
Yar yaşıyor dünyanın kifeyle ahengiyle,
Dabbağoğlunu salıb aşkına kurban etdi.


Ne oldu?

Bizim elde baxşa bağdan,
Açan güle bilmem ne oldu?
Ağardı hep tepe dağdan,
Axan sele bilmem noldu?

Şehrin sevdim inden candan,
Hep yakındı bana kandan,
Geldiler o yan bu yandan,
Bizim ele bilmem noldu?

Gel derdimi deyim sene,
Çara bulisen ne olur bene,
Koydun beni yana yana,
Yana küle bilmem noldu?

Ne tez bitti ömür, yıllar,
Beyaz oldu başda kıllar,
Üterdi bezit bülbüllür,
Üten dile bilmem noldu?

Bülbül için mesken kafes,
Onun için oldu esas,
Olmuşuk biz tenge nefes,
Esen yele bilmem noldu?

Gel güzelim kalma naza,
Kanım ben çoxa aza,
Derdim dedim elde saza,
Berlüse tele bilmem noldu?

Dostlar bir gün gözden iter,
Gözel geli katar katar,
Dedim ömür bir gün biter,
Geden yola bilmem noldu?

Husam Camal DABBAĞOĞLU,
ZiM.Az