Ruhlar qovuşan yerdə... (Torpaqlarımızın azadlığı uğrunda şəhid olmuş SƏNAN AXUNDOVUN əziz xatirəsinə)

Milli ordumuzun şəhid polkovnik-leytenantı Sənan Axundovun anası Roza Axundova şəhidlik zirvəsinin 100-cü günü belə düşünür:
“Görəsən mən Sənanı sevə bilərəmmi , o, yurdunu, Vətənini və bütövlükdə Azərbaycanı sevdiyi kimi?!”

...Bütün bunlar onun düşüncəsidir.
Onun – ananın. Əzəməti və duyğularıyla daha böyük olan şəhid anasının:
- Hərdən ürəyimdən keçir, bu ötən günlərin, ötüşən gecələrin tutam yaxasından, çəkəm ətəyindən saxlayam və deyəm:
Nədi, nə olub, nə qaçaqaç, nə qovhaqovdu?!
Heç dünən belə tələsmirdiniz?!
Bu sürətlə, bu gedişlə yoxsa məni Sənanımdan uzaqlaşdırmaq, soyutmaq istəyirsiniz?!
Yoxsa elə bilirsiniz torpağın üzü doğurdan da soyuqdu?! ...

...Yox , bunu yandım dedim. Gecənin – gündüzün nə günahı var. Əslində bu gedişlə hər dəqiqə, hər saat məni ona – Sənanıma yaxınlaşdırır. Ruhumuzun qovuşmasına yaxınlaşdırır. Və bir gün üzümüzü köksünə sıxıb əbədiyyət nəğməsi oxuyacağımız bu torpağın uğrunda şəhid olan oğullar zamansız və məkansızdır. Onlar hər yerdə və həmişəlikdir. Hər gün gözlərimi onun qəbrinə, soyadına dikib, düşünürəm.

Mənim şah vüqarımdır,
Oğlumun abidəsi,
Getməz qulaqlarımdan,
“Vətən sağ olsun” səsi.

Görəsən mən onu – balamı sevə bilərəmmi, o, yurdunu, Vətənini və bütövlükdə Azərbaycanı sevdiyi kimi?!
Bu sevgi elə onun babasında, atasında da beləydi və belədi.
Hər dəfə başdaşında Axundov Sənan Tahir oğlu oxuyanda bir inam məni ayaq üstə saxlayır.
“Müjdəçilər düzüm – düzüm olacaq , yenə də Qarabağ bizim olacaq”.

Və mən anayam. Hər ötən günləri, ötüşən gecələri bağrımın başından keçirirəm.
Onlar məni – bizi gələcəyə yaxınlaşdırır.
Bir günsə...

Arzular çiçək açar,
Dərdlər qovuşan yerdə.
Könüllər bayram eylər,
Ruhlar qovuşan yerdə.


Valeh Bahaturoğlu,
yazıçı, prezdent mükafatçısı

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

VƏTƏNƏ BAĞIŞLADIN...

Torpaqlarımızın azadlığı uğrunda şəhid olmuş
SƏNAN AXUNDOVUN əziz xatirəsinə.

... Sənan da başqaları kimi doğuldu.
Uşaqlıq illəri arxada qaldı.
Gənclik illərini yaşadı.
Və yaşayırdı da ...
İçində ilahi və sönməz bir sevgi də yaşadırdı: Vətən sevgisi!

1995-ci ildə orta məktəbi bitirib peşə secəndə də bu sevgi qəlbinə hakim idi.

Bəli, qəlbinin hökmü onu Bakı Ali Hərbi Məktəbinə gətirdi.
Uğurlu təhsil illərindən sonra Müdafiə Nazirliyində əmək fəaliyyətinə başladı. Qarabağ olayları, Qarabağ müharibəsi gözləri önündə olduğundan, onun səbəbkarlarının haqsız siyasəti hər zaman onu düşündürürdü. Doğulub boya–başa çatdığı Füzuli rayonunun işğalına uşaq təxayülündə yandığı kimi yanırdı. Bağ-bağatları, evləri hər gün yuxsuna girirdi. Evləri rus qəbirstanlığının yanında olduğundan neçə dəfə nəzarətsiz heyvanları oradan çıxardığını xatırlayırdı. Hissiyata varırdı -- indi erməni nə qədrini bilər bizim torpaqların, tarixi abidələrin, etiqad yerlərimizin?!

... Rəhbərliyin məsləhəti ilə Almaniyada Hərbi Akademiya (alman dilində) təhsilinə göndərildi. Qəlbinə hakim kəsilmiş haqsızlıqları o qədər hüquqi müstəvidə araşdırdı ki, vətənə dönəndə, MN-da əmək fəaliyyətinə başlayanda, BDU–nun hüquq fakultəsində qiyabi təhsil almaq fikrinə də müsbət cavab aldı.
Özünü içində apardığı döyüşə hüquqşünas kimi də hazırladı. İç dünyası ilə mübarizə edə-edə, milli ordunun polkovnik–leytenantı səviyyəsinə yüksəldi.
Aprel hadisələri başlayanda o, təkidlə döyüş bölgəsinə getmək fikrini rəhbərliyə bildirdi. Və fikrinə nail oldu.

Atası Tahir Axundov sabiq hərbiçi olduğundan Füzuli bölgəsinə onunla getdi. Gedişinin üçünçü günü Lələtəpədə vəzifə səlahiyyətlərini yerinə yetirərkən şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. Qəlbində sonsuz Vətən sevgisi yaşayan , yağlara nifrət köklənmiş hərbiçimizin həyatı, arzuları şəhidlik zirvəsində tamamlandı.

Onun övladları –Tahirlə Nəzrinin mətbuatda geniş yer almış “Biz atamızla fəxr edirik” düşüncələri nə gözəl.
Üzümü Sənanın valideyinlərinə tuturam: Roza xanım, Tahir qardaş! Sizin tək oğul övladınız 36 yaşında qəlbində vətən sevgisi ilə əbədiyyətə qovuşdu.
Vətən sevgisi ilə şəhid oldu.
Şəhid olub, şəhidlik taxtında əyləşmək asanmı?! İçindəki qəhramanlığı reallaşdırıb, Allah-Talanın uca məqamında yer almaq hər kəsə nəsibmi?! Sizi kimi övlad böyüdüb, fəxarət ünvanı olmaq mümkünmü?! Vətənin bölünməzliyi, bütövlüyü üçün şirin candan torpağa qan verən, can verən övlad böyütmək hər kəsin işimi?!
Bu torpaq, bu Vətən, bu yurd , bütövlükdə, Azərbaycan üçün şərəf dastanı olacaq bir igid yetirdiniz, əziz Roza xanım, Tahir müəllim! Vətən başını dik tutduqca Siz qürurlanacaqsınız, iftixar hissi keçirəçəksiniz. Vətənin ucalığına candan can vermisiniz! Şirin payınız, əziz balanız sinəsini sipərə çevirdi, tarixə işıq saldı. Bu işıq Sizin nurunuz, Sənanın əməllərinin təntənəsidir.


Ümidimdə doğuldun, gümanımda boy atdın,
Vətən, boyuna qurban, bu canımda can dedin.
Boyuna qurban olum, boyu vətən şəhidim,
Vətən boyda boyunu vətənə qurban dedin.

Səngər-səngər boy atdın, havasından asıldın,
Yaşadın sevincini, həm yasından asıldın.
Sərhəddinə hörüldün, səmasından asıldın,
Sarıdın yaran ilə yarasını vətənin.

Köksünü sipər etdin güllələnən torpaqda,
Ümidimdə hər zaman ümid gülü bitirdin.
Güllələnib, üzünə gül ələnən torpaqda
Sən öz şəhid qanınla vətən gülü bitirdin.

Torpaq qırmızı geydi, çiçəklədi qan yeri,
Bu şanlı tarixini göydə yazdı gözlərim.
Gözlərimdə söküldü gözlədiyim dan yeri-
Götürüb məzarını göydə qazdı gözlərim.

Dərdimin dəryasında gecələdi gecələr,
Dünyamın dünyasında gecələdi gecələr,
Gözümün aynasında gecələdi gecələr,
Açılan sabahları mən yarana bağladım.

Bu dünyaya sığmayan sevincini, sevgini
Ürəyində sevinci bitənə bağışladın.
Köynəyindən keçirdi vətən səni əbədi-
Sən əbədi ömrünü vətənə bağışladın.

Gülayə KÖNÜL

.