Könül HİDAYƏTQIZI: - "Sevgi dastanımın təməlindəsən..." - və ya - "GECİKMİŞ SEVGİ ETİRAFI"

GECİKMİŞ SEVGİ ETİRAFI

Yuxuma girmisən gelib bu gece,
Arzumu, vusalmi bilmişem seni?
Seadet üzüme gülüb bu gecə,
Men niye yuxuda gormuşəm səni?
Ayrildiq, hesretin, hicranin bitmir,
Ruhuma hakimsen, neden bilinmir.
Bu urek sirrini tek ozu bilir,
Men niye goresen sevmişəm seni?
Sen menim ilk eşqim, mehebbetimsen,
İtgin düşmüş bextim, kem qismetimsen.
Puç olmuş tek arzum, tek dileyimsen,
Men niyə bu qedər sevmişım səni?
Men senden bir quru ürək istədim,
Tek menim eşqimle döyünsün dedim.
Demedim ömrboyu cefani cekim,
Axi niye bu qeder sevmişəm səni?!

Sen menim gözümün giləsindəsən...

Hec mənim gözümə baxmisanmi sen?..
Hec gözumde itib, batmisanmi sen?..
Söylə görüm, Kimi görə bilmisən?
Sən mənim gözümün giləsindəsən...

Fikirler, xeyallar tərk etmir məni,
Ağlım aciz qalıb derk etmir məni.
Sənin mehebbetin ferq etmir meni,
Sen menim genclik xatiremdesen.

Hec urek sesimi duymusanmi sen,
Negmesine qulaq asmisanmi sen?
Soyle ne esitdin,ne hiss etdin sen,
Sen menim qelbimin tellerindesen...

Omrumun bahari,yaz havasiydin,
Her gozel duygumun saz havasiydin.
Niye kederliyem bilirsenmi sen,
Yarim bir havanin ahengindesen....

Könüləm, kədərim, qəm mizrabimsan,
Sən menim ilhamim söz sərrabımsan.
Özünü serimdə görmək istesen,
Sevgi dastanımın təməlindəsən...

* * *

Yuz il ömrüm olsa, yüz il yaşasam,
Yüz dəfə dünyadan köçüb qayitsam,
Bir gün ömrüm qalsa, birce gün olsam,
İnan, yene tekcə, seni sevərdim.
* * *
Yüz dəfə qırılıb yüz parça olsam,
Hicrandan od tutub alışsam,yansam,
Könüləm, bir daha men sensiz qalsam,
İnan, yene tekcə, seni sevərdim.

Üzülmə

Üzülmə, neyləyim, belə alındı,
Əvvəl sen söylədin, mən tamamladım.
Dünən kim itirdi, ya kim qazandı,
Sən Belə istədin, mən razılaşdım.

Üzülmə, talenin oynyna gəldik,
Sanki, qəsdə durdu, ayırdı bizi.
Nə sevgili, nə də ki, dost ola bildik,
Nə olsun sevirdik bir-birimizi.

Üzülmə, qismətdi, yasamalıyıq,
Nə sen etibarsızsan, nə mən vəfasız.
Anlamsız qürürun qurbanlayırıq,
Sən sucsuz deyilsen, mense gunahsiz.

Üzülmə, dəlitək sevsə də bəzən,
İnsanlar heç zaman bir olmayırlar.
Könülsüz Könüllü ürəkdə zatən,
Peşmanlıq hissiylə bir yaşayırlar.

"Sən elə həminsən..."

Üz-üzə gelende ele baxdın ki,
Ele bil heç meni tanımamısan..
Ele salam verib ele aldin ki,
Sanki heyatimda hec olmamisan.
...Ne vaxtsa ikimiz dostluq ederdik,
Sozumuz bitmezdi...ne qeribedi.
Birge sevinerdik,birge gulerdik,
İndi yazdiqlarin iki kelmedi...
Tesadufen elin elime deydi,
Tezce de:-Bagisla,bilmedim,dedin.
Sozlerin ox olub qelbimi deldi,
Teeccuble:-Taniya bilmedim,dedin..
Sen ele heminsen,deyismemisen,
Danisigin,sesin...yene vacibsen.
Bu qeder zamanda hec dedinmi sen,
Hardadir,neyleyir o qiz goresen...
Ey Könül, özümü her gün, her axşam,
Sevdamın oduna atıram indi.
Sen hardan bilesen nasaz qalmışam,
Hesretin qoynunda yatıram indi...
11:01:2015.


"İnsanlar, Ürəyimə dəyməyin!.."

Sədi Yaradanquluya xitabən.

İstemirem azar-derdden danışım,
Qəm-qüsseden alov alım alışım.
Son zamanlar yaman kövrek olmuşam,
Gelin menim ureyime deymeyin.

Ömür kecir, hefte otur,au dolur,
Bir gun acan cicek bir gun de solur.
Insan olur,yaxsi emel,ad qalir,
Gelin menim ureyime deymeyin.

Beş günlük dunyadı, danisin,gulun,
Her kecen bir gunun qedrini bilin.
Esqden,mehebbetden soyleyin,deyin,
Gelin menim ureyime deymeyin.

Deyirler,qem yeme,hamsi ebesdi,
Gen dunya harama qizil qefesdi.
Halala Allahin verdiyi besdi,
Gelin menim ureyime deymeyin.

Eslinin oduna Keremi yanıb,
Mecnunu collere Leylisi salıb.
Konul vefasiza dastan yazmayıb,
Gelin menim üreyimə deymeyin.

İnsanlar...

İnsanlar cürbə-cür, mənən ferqlidir,
Kimi agillidir, kimi delidir.
Kimi durusunu,hereketini,
Kimi de agzindan cixani bilmir.
Kimi merifetsizdi,yerini bilmir,
Kimi savadsizdi,duzunu bilmir.
Xecalet cekmeden,hec utanmadan,
Danisir, sohbeti, sozunu bilmir.
İnsan var nur-melek,behist ehlidir,
Menen heyalidir, hem ismetlidir.
Ister qadin olsun,isterse kisi,
Comerd biridirse, sehv ede bilmir.
Kimi cox kinlidir, kuduretlidir,
Kimi cox yumsaqdir, merhemetlidir.
Kiminse qelbine deymemek ucun,
Dediyi sozden de ehtiyat edir.
Kimi curukcudur,ceyneyib durur,
Kimi de sozunu deyir,unudur.
Kimi huner bilir tehqir etmeyi,
Kimi de dilinden qaytarib udur.
Ey Konul,lazimmi sozde oyunmek,
Kimise kiciltmek,kimise soymek?
El gozu terezi,zamansa hakim,
İnsan oz-ozunun deyerin bilmir...

06.01.2015.

ZiM.Az


.