Mətanət Qüdsinin ŞEİRLƏRİ Regionlar, Poeziya, Müsabiqə 16 ноября 2016 Mətanət Qüdsi (Quliyeva) - 1997-ci il iyulun 31-də Şəmkir rayonun Bayramlı kəndində anadan olub. 6-cı sinifdə oxuyandan əlil arabasına məhkumdur. 2015-ci ildə Tofiq Cəfərov adına Bayramlı kənd orta məktəbi bitirib. Elə həmin ildə “Gəncə regional kollecin təsviri-incəsənət müəllimliyi ixtisasını qazanib. Hazırda 2-ci kursda oxuyur. İlk dəfə şeir yazmağa 2010-cu ildə darıxdığı bir vaxta təsadüf olmuşdur. Şeirin adı “Söhbətdir”.Şeirlərini “ Mətanəd Qüdsi” təxəllüsü ilə yazır. “Kəpənəyin saldığı yol” adlı kitabın müəllifidir.SöhbətSakit yaz aylarıydı.. Oturmuşdum bağda tək Gəlib qondu ovcuma, Birdən sarı kəpənək Sən,nə edirsən?-dedi. Darıxıram, söylədim. Dedi, artıq mən varam, Darıxmağın nədəndi? Söylədi məni dinlə, Çox üz vermə qüssənə Gün gələr gözəlləşər, Həyat gülər üzünə. Adın kimi ol mətin, Çalış göstər dəyanət. Getməz bada zəhmətin, Mətin ol, ay Mətanət.Məktəbdə oxuyan uşaq olmadımMənim də hər fəsil məktəbə gedib,Dərslərdən bezdiyim günün olmadıKefinə düşəndə bir misal yazıb,İlliyə beş çıxan rübüm olmadı. Olmadı mənim də azad baxışım,Sinif qızları tək dəblə yarışım.Hər dərsin axırı, son dəqiqəsiTənəffüs ardına hazır qaçışım. Qara önlüyüm tək qaraydı bəxtim,Tapşırıq yazırdı müəllim yox,həkim.Bir sual gəzirdi sol tərəfimdəSənin taleyinə nece gül əkim?Məktəbin zənginə açılırdı göz,Yalvarıb, ağrıma ,deyirdim ki, döz!Yaşıdım məktəbdə,günüm təbibdə,Qanmadı fələyim bircə dəfə söz ...------QARANLIQ-----Sən, Heç bilirsənmi qaranlıq nədir?Həm də ayazlı, şaxtalı və duzsuz günUlduzların soyuq, buz baxışlarını hiss etdinmi heç ?Həm də, Səssiz və Sənsiz gecə Otağın zülmət donunda üşüm-üşüm üşüyür...Üşüdür məni də. Çarpayım od içində doldurur məni Əsim-əsim əsirəm.... Günəş çıxsın istəyirəm Ümidlə pəncərəyə zillənir gözlərim, zil qaranlığa ... Ya da, sən gəl, Gözlərinin hərarəti ilə isinsin otağım. Bu səs-küydən məni al... Saatın tıqqıltısı ilə ürək döyüntülərimi tənzimlə, Nizama salSən, sənsiz qalmadın axı, Nə biləsən sənsizlik nədir...Mən sənsizlik nağılı başlamışam sonsuz, bitməyəcək bir nağıl... Zamanın ixtiyarı məndədir burda. Saatın əqrəbləri əlimin altında Gündüz gələcəkdin deyə, əqrəbləri gündüzə yaxın qoymuram hələ də bu zülmət gecədə Bu nağılda alma əvəzinə, lopa-lopa qarlar düşəcək, əvvəldən sonadək. Sabah olacaq, gözlədiyim günəş doğacaq üfüqdən. Əridəcək yağan qarı, fəqət ürəyimdə əriməyəcək “sənsiz” buz dağları...Sən, qaranlığın nur doğduğunu gördünmü....Dünyanın qaranlıqdan vəcdə gəldiyini hiss etdinmi...Qəlbimdə qurduğum işıqlı dünya üçün qaranlığa borcluyam, Yolçuyam, Nur doğacaq Qaranlığa ... Qəlbimin divarları soyuq,İçimdə səssizlik və gözlərimdə boşluq ...Ruhumu saran bu sarsıntılar, məni tərk etməyəcək. Yeddini, səkkizi, doqquzu deyil ...O-nu Gözləyəcək ...------ (Adı sənsiz səninəm) SƏNİN ƏSƏRİN----- Bu gecə bir əsərdə yaşatdım ikimizi... Bir sən idin, bir də mən, bir də sevda dənizi Həddimizi aşmadan yaşanılan günləri ,Qələmə dedim bir-bir . O yazdı, mən danışdım, sənlə belə tanışdım...Gizli görüşümüzdən söyləmədim söz belə ,Sənsiz keçən günləri, sabahları dünləri söyləmədim qələmə. Qoy car çəkməsin dedim sevgimizi aləmə. ..Erdiyin ümidləri pıçıldadım xəyalən ....Bir o bildi, bir də mən. Bu gecə əsər yazdım, sənə əsər etdimi söylə bu yazdıqlarım? Haqlısan, yalan, desən ,Həmçinin haqlıyam mən... Özün yoxdun, xəyalın mənimləydi o gecə.Xəyalınla de əsər yazılmazmıydı səncə? Hiss oldumu, de, burda sənsizliyimin izi...Bu cür yaranır demə əsl eşq mənzərəsi adı... Sənsiz səninəmSonda imzamı qoydum əsəri yazan, sənəm.... Muəllif huquqları qorunur. Məlumatdan istifadə etdikdə istinad mutləqdir.