ƏZİZ DƏLİVƏLLİ (1958)

Gürcüstanda yaşayıb-yaradan istedadlı qələm dostlarımızdan
biri də «Sözün işığı» qəzetinin
baş redaktoru,
tanınmış yazıçı-jurnalist-tərcüməçi Əziz Dəlivəllidir.

O, 1958-ci il oktyabrın 14-də
qədim Tiflis şəhərində
ziyalı ailəsində anadan olub.

Orta və ali təhsilini rusca alsa da, əmək fəaliyyətinə Tiflisdə o dövrlər Azərbaycan dillində nəşr olunan yeganə mərkəzi mətbuat orqanımız olan «Sovet Gürcüstanı» (indiki «Gürcüstan») qəzetində başlayıbdır. Burada müxtəlif vəzifələrdə işləyə-işləyə püxtələşərək Azərbaycan dilində də çeşidli səpkidə yazılarla müntəzəm çıxış edib.

Bədii yaradıcılıqla da səmərəli məşğul olan və bədii yaradıcılığın bir sıra janrında qələmini uğurla sınayan Əziz Dəlivəllinin 2008-ci ildə Tiflisdə mənzum dram, şeir, hekayə və digər səpgili yazılarının öz əksini tapdığı «Sözlərim qanad açası...» adlı kitabı işıq üzü görüb.

Əziz Dəlivəlli hazırda Tiflisdə nəşr olunan «Sözün işığı» ictimai, mədəni qəzetin baş redaktorudur, Gürcüstan Yazıçıları Milli Akademiyasının və Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.
O, eyni zamanda “Professor Mədəd Çobanov adına Xeyriyyə Fondu”nun Gürcüstanın Rustavi bölgəsi üzrə nümayəndəliyin rəhbəridir.

Gürcüstanda yaşayıb yaradan yazarlarımız arasında öz yaradıcılığı və məhsuldarlığı ilə seçilən Əziz Dəlivəllinin şeirləri özünün orijinallığı, səmimiliyi və məzmun zənginliyi, bədii keyfiyyətləri ilə nəzəri cəlb edir. Azərbaycan dilində yazdığı şeirləri, hekayələri, mənzum dramları və başqa səpgili yazıları Gürcüstanda və Azərbaycanda artıq cap olunub, tələbkar oxucu tərəfindən rəğbətlə qarşılanıbdır.

Ə.Dəlivəlli (Dəlivəlov) qələmini rusca da sınamışdır. Onun rus dilində yazdığı şeirlər də ana dilimizdə yazdığı şeirlər qədər gözəl, poetik, məzmunlu və oxunaqlıdır.

Biz də ZiM.Az-ın bütün Yaradıcı Heyəti adından qələm dostumuz Əziz Dəlivəlliyə uzun ömür,
möhkəm cansağlığı, şəxsi həyatında, eləcə də bədii yaradıcılığında və ictimai fəaliyyətində
yeni-yeni uğurlar arzulayırıq!...

Aşağıda Əziz Dəlivəllinin bir neçə şeirini dəyərli oxucularımıza ərmağan edirik...



BU PƏLMƏ ÖMRÜMÜ...

Bu pəlmə ömrümü sərsəm, pələsək,
Püsmürük, karıxmış, kövrək yaşadım.
Olsa da çox zaman tərzim yeknəsək,
Öz Əziz adımı uca daşıdım.

Vaxt gələr, Əzrail haqqını umub
Başımın üstündə giriftar olar.
O ziləf mirqəzəb üstümə cumub,
Çarəsiz ömrümdən qüsurlar sorar.

Çəksə imtahana qəzəbli cəllad,
Əhvalım dəyişməz, halım pozulmaz.
Əməlim sap-sağlam, amalım polad,
Küfürsüz cisməsə günah yazılmaz.

Salsa boğazıma kəmsiyi tarım,
Ovqatım təlx olmaz, tarazım itməz.
Əyilməz iradəm, sönməz vüqarım,
Ömrüm bitərsə də həyatım bitməz.

Vicdanım tərtəmiz Tanrım önündə,
Dövrümü yaşadım hüşyar, himmətlə.
Mən cihad edərəm məzhəb yönündə,
Yaşasam yaşaram nurla, hikmətlə.

* * *

Ömrə toy-düyünlə gələn yeni il
Ömür-günümüzdən illər qoparır.
Sevinir, şənlənir anlamırıq ki,
Bizi özümüzdən alıb aparır,
Zaman ötüşdükcə səbrim daralır.

Sayrışır səyyarə, fırlanır kurə,
Həyat təqvimindən vərəqlər yerə
Düşdükcə, ömrüm də bürünür sirrə,
Vərəqlər azalır, qanım qaralır,
Zaman ötüşdükcə səbrim daralır.

İllər üstümüzü sürətlə kəsir,
Yellər başımızdan vüsətlə əsir.
Bu dünya möcüzə, bu dünya bir sirr,
Vaxt ötür, gözümdə aləm saralır,
Zaman ötüşdükcə səbrim daralır.

Yüküm cox ağırdır vərənə dözməz,
Göz yaşım sel olub vələmbə süzməz,
Yazıram dərd-səri vərəqə sezməz,
Əzizəm qocalıq üstümü alır,
Zaman ötüşdükcə səbrim daralır.


100-nü GÖRƏK

(Professor Mədəd Çobanovun
80 illik Yubileyinə)

Aqillər əhlinin bir əfsərindən,*
Müdrik ağsaqqaldan,
fitrətdən asim,**
Bəsincə dad almış
elm kövsərindən,
Alimdən nəql edim,
bir təbrik yazım.

Borçalı ziynəti,
daş-qaş, cövhəri,
Elmin fədaisi,
müqəddəs insan,
Təfəkkür işığı, xalqın gövhəri,
Əqli, zəkasıyla
qazanmış ad-san.

Hikməti, qüdrəti ellərə bəlli,
Hər zaman hər kəsə edər lütf, mədəd,
Vətənə töhfədir işi, əməli,
Xalqımın şərəfi, şöhrəti Mədəd.

Ulu yaradanın əziz bəndəsi,
Tanrısal xislətə sahib bir ərdir.
Xalisdir mayası, safdır kündəsi,
Kamal dəryasında o, təkdir, birdir.

Ulaşsın amaca, hey zəfər çalsın,
Tanrımız dəfnədən bəxş etsin çələng.***
Zəngin əsərləri xəzinə qalsın,
Səksəni, doğsanı, yüzünü görək!

*Əfsər —tac
**Asim – ismətli, həyalı
*** Dəfnə çələngi zəfər simvoludur


P.S.: Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, Ə.Dəlivəlli (Dəlivəlov) qələmini rusca da sınamışdır.
Onun rus dilində yazdığı bir neçə şeirini də oxucularımıza təqdim edirik.

ЖИЗНЬ В ЗАКАТЕ

Грозно, жёстко и сурово
Осень входит в жизнь мою.
Не сказав судьбе ни слова
Мне диктует шаль свою.

А как в стан ворвётся осень,
Сердце бьётся, жахает.
Словно лист с высоких сосен
Отрываясь падает.

Обливаясь часто кровью,
Тлея и горя в груди,
Борется с печалью, болью,
То трепещет, то гудит.

То не ведая предела
Пляшет радуясь бытью,
То деля со мной удела
Удручается житью.

Сердце чует, жизнь в закате,
Как вечерняя заря.
Хоть качусь в пологом скате,
В мире бренном жил не зря.


ЖИЗНЬ МОЯ

Будто иней сединой,
Словно снег нежданно,
Вдруг накинул пеленой
Голову так рано.

Бремя лет уж спину гнёт,
Тяжко ношу ношу.
Эта тягость сердце мнёт
И терзает душу.

Как и осень жизнь моя,
Ветви все нагие.
Только знают все друзья -
- Помысли благие!


ТБИЛИСИ

Мне дорог, свят родной Тбилиси,
Где я рождён, где рос, живу.
Родны долины, холмы, выси,
Любовью к городу слыву.

Провёл всё детство тут и юность,
И годы школьные прошли.
Познал житья я тайны, мудрость,
Мне годы эти впрок пошли.

Наш город многолик и красен,
Хранит свой старый калорит.
Мечеть, вас, с синогогом вровень,
И церкви близость покорит.

Здесь колокольный звон к обедне,
А зов азана на намаз
Служить молебен всех заранее
Зовут в храм божий каждый раз.

Здесь каждый миг мне люб, приятен,
Здесь каждый угол мне знаком.
И каждого язык понятен,
Ведь в городе живём таком.

Мой город сладких снов и сказок,
Судьбы моей он колыбель.
Он полон весь природных красок,
Лучи же солнца -- акварель.


С А М И Р А
/Молодому политику
Самире Исмайловой/

Ты спослание Самира
В этот трудный, важный час.
Иль гонцом, как голубь мира
Прилетела в нужный час.

Озари путь ярким светом,
Засияй лучом во мгле.
Ты свети зимой и летом,
И зажги свет в темном дне.

В высоте лети пархая
Над вершиной стройных гор.
В жизнь всели надежду рая,
Стань примером с юных пор.


М А Й

Май. Вокруг темно и тихо,
В небе звёзды, счёта нет.
Тучи, будто кони, лихо
Скачут рысью, без сует.

Небосклон, как мыслей бездна,
Необъятен, без границ.
Облака летая тесно,
Засияли от зарниц.

Где-то залпом прострелила
Гулко грозная гроза.
Озарила, засветила
Мигом молния глаза.

Моросивший дождик мелкий
Враз как хлынет, ливнем льёт.
Ветерок, что веял лёгкий,
Волком воет, песнь поёт.

Гамма красок, вспышка молний,
Шум да трепеть, дрожь земли.
Как созвучие симфоний
Льются в музыку вдали.

Словно сказок упоенье,
Написал пейзаж творец.
Это радость, вдохновенье,
Пафос, муза наконец!


СЛОВНО САМ НЕ СВОЙ

Веет хоть вокруг весною,
Ветерок в башке гудит.
В сердце я скулю и ною,
Мысли не могу рядить.

Без бабла, в кармане пусто,
С бзыком в голове брожу.
На душе не очень густо,
Безбарышный всё хожу.

А в нутре кричу, бушую,
Маюсь, словно сам не свой.
Меч Дамоклов чётко чую
Всё висит над головой.

Азиз ДАЛИВАЛОВ.



ZiM.Az

.